جلوه های شاعرانۀ رنگ محلی در اشعار منوچهر آتشی

منوچهر آتشی از شاعرانی است که در آثارش رنگ محلی را برای توصیف واقعیت های محیط طبیعی و مفهوم­پردازی­های ذهنی خود، به­کار برده است. عناصر اقلیمی و جغرافیایی و اعتقادات مردم منطقه جنوب از منابع اصلی تخیل منوچهر آتشی است. این محیط عاملی اساسی در کاربرد شگردهای بیانی، آرایه های ادبی، ترکیب الفاظ و ایجاد اصطلاحات و غنی کردن زبان شعری وی بوده­است. در این زمینه، تشبیه پربسآمدترین شگرد خیالی وی است. بسامد عناصر بومی و محلی در شعر آتشی، در دو دفتر آواز خاک و آهنگ دیگر، یعنی در دفترهای نخستین وی، بیش از آثار دیگر اوست.